دو هدر و دا ایبره گور و گا .
دختر به مادر می برد و گوساله به گاو.
هر کس به اصل خود رجوع می کند.
تا مال و ای واره ، اره و ای داره .
تا خانواده در این منزلگاه است ، اره بالای سرشان آویزان است.
اشاره به اینکه تا رفتار تو بد است توقع خوبی نداشته باش.
شاد اوید مهمون ، با لاش بخورم نون.
شاد آمد مهمان که از پرتو او نان بخورم.
رزق مهمان پیش از خودش می رسد ( اشاره به مهمان نوازی مردم بختیاری).
هر کی گپی نداره واسا بردی نشینه .
هر کس بزرگی بالای سرش نیست باید در سایه سنگی بنشیند.
اندرز بزرگان را رهنمای زندگی قراردادن و به آنان تکیه کردن.
بز شل نیار و نیبو.
بز شل هرگز جلو گله نمی رود.
کار هر بز نیست خرمن کوفتن گاو نر می خواهی و مرد کهن
بجور جاته بنه پاته .
اول جایت را پیدا کن بعد پایت را بنه .
جائی بنشین که بر نخیزانندت.
سگ پیر گله ای نیبو.
سگ پیر بدرد گله بانی نمی خورد.
کار جوانان به جوانان گذار.
گرگ زی و گله دارون خاک من سر یک دارون .
گرگ زد به گله داران خاک بر سر کسی که یک گوسفند دارد.
در خانه مور شبنمی طوفان است.
بزن و پا خوس ایزنن و دار میش و پا خوس .
بز را بپای خودش می زنند بدار و میش را هم با پای خودش.
من اگر نیکم اگر بد، تو برو خود را باش که گناه دگری بر تو نخواهند نوشت
هر نخریده سیچه آخورس بستن .
خر نخریده چرا آخور برایش درست کردند.
اشاره به آدم های عجول که پیش از مرگ به مسلخ می روند.
آدم کور بهتر و حونه خوس ره ای بره .
آدم کور بهتر راه خانه خودش را می داند.
هر کس در کار خودش خبره تر است.
تا رهی نری مردنه نی آزمائی .
تا راهی نروی مرد را نمی آزمائی.
مرد در سفر شناخته می شود.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند